بسم الله الرحمن الرحیم

تبری در کنار تولی به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان اعتقادی و عملی در بین مسلمانان و به نحوی در بین همه ادیان است. تبری وجاهت نفیی مذهب و دین، از منکرین، ملحدین، ستمگران و غاصبین حق هدایت و ولایت الهی است. آیات و روایات و سیره پیامبر و خاندان پاک صلوات الله و سلامه علیهم مبنای تبری است.

قرآن کریم، نفی شرک و کفر به طاغوت را پیش از اعتقاد و ایمان به خدای لاشریک مطرح می‌کند از این رو تبری هم خود مقدمه واجب است و هم ذی المقدمه‎ای واجب که بی اعتنایی به آن ایمان را در مظان کفر درون و نفاق عملی قرار می‎دهد. این رکن اعتقادی به آن اندازه اهمیت دارد که در همه فرقه‌های اسلامی برای حفظ موجودیت درون مذهبی و تحکیم و استحکام اعتقادی خود به آن و از آن بهره برده و می‌برند.

از جمله  شیعه با استنادات تاریخی و روایی عدالت صحابه را مورد تردید جدی قرار می‎دهد و در برابر آن به تحکیم و تثبیت ولایت و وصایت و مرجعیت امیرمومنان و به طور کلی رویکرد شیعی می‎پردازد.

در مقابل اهل سنت نیز با نفی ولایت امیرمومنان و اولاد طاهرینش علیهم‎ السلام به تثبیت و تحکیم مساله خلافت و عدالت صحابه پرداخته و از منکر این نظریه با اتهاماتی از جمله رفض و فسق و کفر و …. تبری می‌جوید. ردیه‌های فراوان در آثار هر دو فرقه یکی از چندین شواهد این مساله بر استمداد از تبری و برائت در تحکیم اعتقادات و مناسک و اعمال مذهبی هر یک از آن  دو است.

A thesis submitted to the Graduate Studies Office in particle fulfillment of the requirements for the degree of: Masters in the field of Sects of Shiite